yeni ev ve bir oda

on yıldan fazladır oturduğumuz apartman dairesinde bir ay kadar önce taşındık..taşınma zor iş..binlerce anı ile eski evini terk edip yeni bir eve taşınmak zor iş..alışmak yeniden sevmek..yeni anıların tekrar devreye alınması ile bir "yuva" olma niteliğini ancak belli bir zaman sonra kazanacak burası..evvelden bahsettim. bir odam var burada..ama henüz alışamadım..bakalım belki alışırım..

onun dışında iş arama faaliyetlerimi askıya aldım. ya askerlik ya yaşım ya diplomamın olmaması mesleksizlik sorun olarak karşıma çıktı durdu..pes etmedim ise de sürüncemede..

kardeşlerim evlenip barklandılar..e sıra şimdi bana geldi akrabalarıma göre..ama benim evlilik hayalim bile savaş sebebi oldu hep..istanbul'dan ankaranın dibine düşme sebebim de evlenmek istemem..

belki bu dünyadan o manada nasibim yok bilmiyorum..ümidimi kaybetmedim ama mucizeler ile ancak olacak benim yuva kurmam..

düşüncelerimde bir gelişme var diyemem..ama siyasette olan bitenler hakkında yazdıklarım var o kadar..çok enteresan bir arena siyaset arenası..devlet denen aygıt muazzam bir savaşım sahası..savaşanlarda insaf yok..insafı olanın oralarda işi olmuyo genelde..işte bu yüzden tayyip abimi çok seviyorum..o acaip gruhla bir ömür mücadele etti..yılmadı zira vahşi bir yer devlet arenası..

gerçi bende o arenanın halk yanını tecrübe ettim bir ömür..halk çok değişik bir kitle gerçekten..övmek yada yermek için söylemiyorum..her renk her varyasyon tüm boyutlarıyla halkım içinde yaşamakta..öğretici ama insanı öğütüp sindirme potansiyeli var..

evet buraya yeni eve alışmam vakit alacak gibi..ama en azından ankara manzaram var..